De familie heeft gesproken: er moet actie komen. Actie? Hoezo? De stappenteller van mijn smartwatch geeft een record aantal stappen aan , om nog maar te zwijgen over de hoogtemeters. Actie? Ja, andere actie. Iets met meer snelheid. Iets met een fiets en een helm.
En dus huren we bij Unterwurzacher in Wald – je hoeft vanaf het chalet de weg maar uit te lopen en je bent er – vijf mountainbikes. E-bikes wel te verstaan. 'Hast du es schon einmal gemacht?', vraag de man van de fietsenverhuur. Nou, nee dus, zeg ik wat bangig, en hij kijkt me meewarig aan. Weer zo één. Maar het is snel uitgelegd, en hup, daar gaan we. Waarheen dan? Minstens 50 km behoort tot de mogelijkheden van de e-bike. We kiezen voor het Habachtal, één van de prachtige zijdalen van het Oberpinzgautal, die met de auto niet toegankelijk zijn. Vanaf het bergstation van de Smaragdbahn heb je bij helder weer een adembenemend uitzicht op dit dal. Eén blik is genoeg om een kriebelend verlangen in je op te roepen om dit dal te gaan ontdekken. We hebben een hele middag om ons per fiets omhoog te werken en eens te kijken of hoge verwachtingen zich daadwerkelijk uitbetalen.
Eerst een stukje van Wald via Sulzau over de prachtige fietspaden van de Tauernradweg. De zon op je hoofd, de wind in je haren: heerlijk op die fiets! En we ontdekken in de omgeving wat nog onontdekt was. Hé, wat leuk, een zwemmeertje bij Neukirchen! Geen zwemkleding mee, dus verder maar weer. Na Schönbach gaat het omhoog, nog verder omhoog, nog steiler omhoog. De waardering voor de e van de bike laat niet lang op zich wachten – zonder die e hadden wij dit niet gered! Dan, als we het bos door zijn en de steilste stukken achter ons hebben gelaten, opent zich een prachtig dal met een woest bruisende rivier, kabbelende beekjes en watervallen. Groene almen, koeien met bellen en overal fluitende vogels. En die bloemen! Met wat geluk en zoektalent zou je hier smaragden kunnen vinden, maar wij gunnen ons de tijd er niet voor. Als ultieme wauw-factor komt uiteindelijk de gletsjer in beeld. Wist je dat ze die hier Kees noemen? Wát een rust en schoonheid! Hier komt een mens op adem. Aan het eind komen we op de Moa-alm. Fietsen kan vanaf hier niet verder. Het terras van de Alte Moa-almhütte nodigt uit om met een hapje en een drankje van het schitterende uitzicht te genieten. Wat hebben we een stralend weer ook! Verder wandelen kan wél vanaf hier; mijn wandelspieren – hoe uitgedaagd ook tijdens deze vakantie – trekken me zo ongeveer die kant al op. Maar helaas, het is al te laat op de middag, dus suizen we vrolijk de berg weer af. Nou ja, sommigen dan, anderen volgen met piepende remmen en zwetende handjes. Wat een middag! Bij het inleveren van de fiets vraagt de man van de fietsenverhuur niet eens of het leuk was. Hij leest het moeiteloos af aan onze opgetogen gezichten. Tevreden neemt hij mijn fiets weer in. Niet zo moeilijk zijn gedachten te lezen. Weer zo één. Verkocht. Für immer verslingerd aan de e-bike en de bergen….
Ter info: Het Habachtal is niet toegankelijk met de auto. Wil je niet fietsen – met een zeer goede conditie kan een gewone mountainbike natuurlijk ook – dan is het mogelijk omhoog te wandelen. Er zijn goede paden, die ook voor kinderen leuk zijn. In drukkere periodes kun je met een shuttlebus of daltaxi het dal in. Van midden juni tot eind september is het voor geoefende wandelaars mogelijk om vanaf de Moa-alm door te lopen naar (en eventueel te overnachten in) de Neue Thüringerhütte. ’s Winters is het dal afgesloten.
Reactie plaatsen
Reacties